Paper zorroa

Gorka Andres naiz, Majisteritzako bigarren ikasturtean dagoen ikasle xume bat. Porfolio edo paper zorro delako honetan, IKT ikasgaian eginiko lanen inguruko laburpen gisako bat egiteko asmoz dihardut. Nahi nuke elkarbanatu egin dudan lan oro, bai bakarkakoak eta baita taldean egindakoak ere. Hau diot hemen erabilitako hainbat aplikazio oso baliagarriak direlako eguneroko bizitzarako.

Irakasgai honetako lehenengo egunean bakoitzak bere Blog pertsonala egiteari ekin genion. Egia esan uste baino errazagoa izan zen bloga sortzeea, nahiz eta sekula ez nuen horrelakorik sortu.

Blog-a sortu ondoren, teknologia eta haurtzaroari buruz hitz egiten aritu ginen klasean, ondoren horri buruzko hausnarketa bat eginez. Bertan, teknologiekin erlazionatutako haurtzaroko oroitzapenak isladatu behar genituen, eta ondoren gaur eguneko haurtzaroarekin konparaketa bat egin.

Jarrain, Jordi Adell-en bideo bat ikusi genuen, non Jordik PLE-a zer den azaltzen zuen. Bideoa ikusi aurretik ez nekien PLE-aren esanahia, baina bideoa ikusi ondoren argi gelditu zitzaidan termino horren esanahia. Ondoren, nire PLE-a egin nuen Symbaloo izeneko programa batekin.

Hurrengo klasean teknologian dagoen genero ezberdintasunari buruz hitz eginen aritu ginen, ondoren teknologia eta generoari buruzko hausnarketa bat eginez. Jarraian, esan beharra dago,hedabideen inguruko beste zerrenda moduko bat egin genuela.

Hurrengo argitalpena nire bizitzako denbora lerroa izan zen, non bertan nire bizitzako momentu adierazgarrienetako batzuk ikus daitezken. Movenoteren bidez bideo bat ere grabatu genuen, klase ordu batean.

Argitaratu dudan azken lan indibiduala nire argazki elkarrizketa (teknologiak alde batera utzita...zer?) izan da. Argazki elkarrizketa honetan, nolabait gaur eguneko teknologien gehiegizko erabilera kritikatzen da, izan ere, teknologien gehiegizko erabilera honekin interesgarriak diren hainbat ekintza ez ditugu baloratzen.

Lan indibidualak alde batera utzita, esan beharra dago IKT-ko ikasgaian taldeko hainbat lan egin ditugula, esaterako IKT-ei buruzko taldeko hausnarketa, taldeko PLE-a eta taldeko argazki elkarrizketa.

Bukatzen joateko, talde teorikoei dagokionez, Irailak 22an Amara Berri eskolaren funtzionamendu eta hedabideei bururuzko hitzaldi bat izan genuen, ondoren horren inguruan hausnarketa bat eginez. Eta Irailak 29an Iñaki Pagolaren eskutik beste hitzaldi bat jaso genuen, kasu honetan hitzaldia Adunako eskolako IKT-ei buruz.

Amaitzen joateko, praktikaldian egin beharreko praktikaren hasierako ideia idatzi genuen Lan Modularreko bost taldekideok. Hau egin ondoren, eta praktikalditik berriro itzuli ondoren, praktikaldiko esperientziari buruzko azken txertaketa egin genuen blogean.

URRIAK 6 KO SAIO TEORIKOA

Klaseari hasiera emateko, Jeremy Bentham-ek diseinatutako espetxe bati buruz hitz egin zigun irakasleak, "Panoptikoa" deritzona. Espetxe horren erdian, presoak behatzeko dorre bat dago, baina zelatatuak ez dira gai zelatatzaileak ikusteko.

Istorio txiki hau adibide bat besterik ez zen, IKT-ekin loturiko tresna zelatatzaileei buruzko ausnarketatxo bat bideratze aldera kontatutakoa. Horretarako, zelatatzaile horien zerrenda bat egin behar genuen, eta gure sentimenduak adieraziz zelatatuak izan garenean. Hori guztia komunean jarri eta gero, egoera bakoitzeko irtenbide bana bilatzen aritu ginen, nolabait behaturik ez egoteko moduren bat adieraziz.

Besteak beste, eGela, GPS-ak, sare sozialak edo banketxeetako txartelak aipatu genituen, askotan, guk uste baino datu gehiago lor baititzakete gutaz, eta bakoitzari nola aurre egin jakitea beharrezkotzat jo genuen.

Ondoren, "¿Por qué me vigilan si no soy nadie?" izeneko bideo bat ikusi genuen. Bideo honetan, Marta Peiranok hainbat gauza ohartarazi nahi dizkigu: alde batetik, egun batean zenbat informazio sortzeko gai garen erakutsi nahi digu, eta bestetik, sare sozialetan anomimatoa mantentzearen garrantzia. Bi gauza hauek argi ikusteko, neska baten eguneroko mugimenduak behatzeko aukera ematen digu, aipatutako mugimendu hauek etengabe kontrolatuta daudelarik.

Jarraian, "Las redes y los datos: una perspectiva crítica" izeneko beste bideo bat ikusi genuen. Bideo honek, sare sozialetako pribatutasunaren garrantzian zentratzen da. Bertan, sare sozialetan edozein mugimendu edo sarrera egin aurretik analisi ideologiko bat egitea komenigarria dela esaten da, izan ere, lehen aipatutako pribatutasun hori gordetzea nahiko zaila da.

Gelan ikusitakoari buruzko hausnarketa

Ez da ez lan samurra gaur egungo mundu honetan IKT-en erabilerari uko egitea, denok baikaude haien sareetan erorita. Hala ere, gure ustetan, egin beharreko lorpen handiena zera da, teknologia berri hauen inguruan erabilera zuzen bat egitea. Argi dagoena da arestian aipaturiko zelatatzaile horiek edonon daudela, uneoro norbait egon daitekeela gure gailuren bat kontrolatzen saiatzen, ordenagailuaren kamera esaterako, edota sare sozialen bitartez guri buruzko informazioa biltzen. Zer esanik ez, gainera, gero eta enpresa gehiagok kontratatzen dituztela adituak, lan elkarrizketa baten ondoren, guri buruzko informazioa bilatzeko, gutaz gehiago jakiteko.

Esan bezala, edonon daude zelatariak, eta baditugu tresnak haiei aurrre egiteko, nahiz eta askotan ez garen horretaz jabetzen. Argi dago, askoren interesa dela guk hori ez jakitea, ez baldin badakizu behaketa baten objektu zarela, zure datuak erabiltzen ari direla, alegia, ez zarelako datu horiek ezkutatzen saiatuko.

Beti bezala, norbaiten interesak norbanakoaren eskubideen gainetik ezartzen dira. Non dago etika?

Gure posizionamendua irakasle gisa gai honekiko. Zer egin dezakegu?

Nahiz eta lan erraza ez den izango, gure ustez, irakasle gisa egin beharrekoa haurrak kontzientziatzea izango litzateke, jakin dezatela zelatari horiek badaudela, eta badagoela modurik gure datuak salbu izateko. Ez dela lan samurra diogu, bada agian irakasle askok ere ez genukeelako jakingo nola lortu ahalik eta pribatutasun handien hori nola lortu. Hala ere, formakuntza hori jasotzea ere irakasleon esku dagoela iruditzen zaigu, gure nahiz ikasleen pribatutasuna ez delako ahuntzaren gauerdiko eztula, eta guztiz digitalizatutako mundu honetan beharrezkoa dela erabilera egoki bat egiteko tresnak ezagutu eta erabiltzea.

Joxeba Arostegi, Iker Amas, Peru Aiartza, Omar Armendaritz, Gorka Andres

PRAKTIKALDIKO ESPERIENTZIA (TAILERRA)

Praktikaldia gertu genuen eta IKT-n proposaturiko lanaren inguruan hizketan genbiltzan; zer egin, zer ez egin eta abar. Gauza bat argi geneukan, geure proiektua kontzientziazioarekin lotura zuzenekoa izan behar zen, uste baitugu geure gizartean kontzientziazio falta izugarria dagoela. Gainera, garai haietan, praktikaldia begi bistan genuen egun horietan, artefaktua lehenengo forma abstraktua hartzen ari zen. Buru belarri geunden gaiarekin eta pentsatu genuen interesgarria zela artefaktua IKT-ko esperientziarekin lotzea, beraz, komunikazio-inkomunikazioaren gaia kontzientziazioaren bidez lantzea genuen helburu.

 Hasiera batean, IKT-en erabilera sustatzeko esperientzia bat prestatu genuen, ipuinak osatzearekin loturik zegoena. Baina, ideia hau martxan jartzen hasi ginenean, pentsatu genuen hori ez zegoela kontzientziazioarekin loturik, eta beste talde guztiek edo gehienek behintzat, teknologien sustapenarekin loturiko esperientziak antolatu zituztela. Hau ikusirik, konturatu ginen, teknologien erabileraren inguruko esperientzia bat abiarazi behar genuela, baina ez teknologia hauek erabiltzen ikasteko, baizik eta ezaguna den erabilera modu egoki edo neurtuan erabili ahal izateko; hau da, umeak, teknologiak erabiltzean, erabilera honen jakitun izan daitezen. Uste baitugu, gaur egun, biztanle orok teknologiak erabiltzen dituela, baina teknologia hauen erabileraren jakitun izatea erabilera bera baina garrantzitsuagoa dela.

 Esperientziaren nondik norakoak azaldu aurretik, garrantzitsua iruditzen zaigu kontzientziazioaren kontzeptua azaltzea. Denok dakigu, bizi garen gizarte moderno honetan, teknologia berriak izugarrizko abiaduraz txertatu direla geure egunerokotasunean. Gaur egun, teknologia hauek erabiltzen ez dakiena, ez ohikotzat dugu, arrarotzat ez esate arren. Baina, uste dugu, erabiltzen ez dituena baina egoera larriagoan dagoela gehiegi eta modu okerrean erabiltzen dituena, eta pertsona hau ez du inork arrarotzat hartuko. Honen arrazoia honakoa da: gizartean, teknologia berri hauek txertatzearekin batera, inertzia batzuk sortu dira. Inertzia hauek teknologia hauen erabilerarekin loturik daude; gizarteak “behartu” egiten gaitu inertzia hauek jarraitzera, eta inertzia hauen aurkako indarrak sustatu ezean, inertziok gehiegizko erabileretara eramango gaituzte modu zuzen eta bizkor batean. Gure lagun onena pantaila bat bihurtuko da, eta geure bikotea arratoia izango da, geure eskua honi loturik biziko baita.

 Hau dela eta, ezinbestekoa deritzogu inertzia hauen aurkako kontzientziazioa. Uste dugu IKT-en erabilera oso aberasgarria izatera irits daitekeela, baina beti ere, aurretik aipaturiko inertzia horietatik zeozer hartu eta burua erabiliz teknologia hauen erabilera ulertuaz. Hortaz, oso garrantzitsua iruditu zitzaigun Lehen Hezkuntzan hau lantzea, pertsonak haurtzarotik jabetu behar baitira inertzia hauez, errealitatea ulertzeko txikitatik errealitatearekin kontaktuan egon behar gara.

 Guk, Lehen Hezkuntzako lehen praktikaldian, honako esperientzia proposatu genien ikasleei: aste betez, egunerokotasunean erabiltzen zituzten teknologia berrien inguruko hausnarketa egin ondoren, soilik beharrezkoak diren teknologia berriak erabiltzen saiatzea; modu honetan, konturatuko ziren, egunerokotasunean erabiltzen zituzten teknologia berri edo gailu ugari ez direla uste bezain ezinbestekoak, eta hauek gabe zoriontsu izatea posible dela, menpekotasuna alde batera utzita.

 Egia da bai, geure esperientziaren bidez, ez dela IKT-en erabilera sustatzen, ez dutela teknologia berrien erabilera ezezagunik ikasten. Baina, pentsatzen dugu, erabilera berriak ikasi ahal izateko, lehenik eta behin jada ezagunak ditugunon erabilera egokiak ziurtatu behar direla. 

Esperientzia oso argi genuen arren, praktikaldia hastearekin batera, geure ilusioak zapuztu zirela ikusi genuen. Taldekide gehienok lehenengo ziklora bideratu gintuzten, eta lehenengo zikloan, ulergarria den bezala, ikasleek ez dute oraindik teknologia berri hauekin kontaktu gehiegirik, eta duten kontaktu urria kentzea gelako giroa asaldatzeko arrazoitzat hartu genuen, oraindik gazteegiak izan daitezke eta erabileraren kontuaz jabetzeko. Gainera, esperientzia modu egokian aurrera eraman zezakeen taldekide bakarra, oso gela konfliktiboan egon zen praktiketan, eta esperientzia aurrera eramaten saiatu zen arren, ez zuen emaitza zuzenik lortu, praktikaldia oso motza zen heinean, ikasgelan irakasleak beste arazo batzuei lehentasuna eman zien eta.

 Hala ere, konklusio gisara, esperientzia geletan aurrera eramatea lortu ez dugun arren, esan behar dugu guk geuk asko ikasi dugula proiektua aurrera eramaten saiatzen. Ez dugu lortu umeak kontzientziatzea, kimera gisara geratu da, baina geure buruetan sekulako kontzientziazioa eman delakoan gaude. Oso aberasgarria sortatu zaigu proiektu hau.

Iker Amas, Joxeba Arostegi, Gorka Andres, Omar Armendaritz eta Peru Aiartza.

HEDABIDEEI BISITALDIA (Mac mundua)

Gaur bertan, aurretik bertako irakaslearekin hitzartuta (Amandorekin), lehenengo hiru orduak hedabideetan igaro ditut, goizeko bederatzietatik hamabiak eta laurden arte. Esperientzia bikaina izan da, benetan harritu egin nauena. Giroa, hiru ordu hauetan, ezin hobea izan da, lan- giro benetan inbidagarria. Ikasgela honetan soilik bigarren eta hirugarren zikloko ikasleak aritzen dira lanean, eta neu, kasualitatez, lehenengo zikloan nabil; beraz, nire klasetik eskapadatxo bat egin behar izan dut honen berri izateko. 

Hasiera batean Amandok, bertako irakasleak, hasiera batean ikusten diren 4 txokoen inguruan hitz egin digu labur: Irratiaz, Edizioaz, Prentsaz eta txikiweb- az. Ikasgelan sartu bezain pronto, neuri ere, txikia nintzenean, Lehen Hezkuntzan, horrelako teknologiekin ibiltzeko desira sartu zait; ordenagailu itzelak (Mac- ak), programa aurreratuak, irratia, bideo kamara dotoreak... A zer enbidia!

Teknologien gaian sartuaz benetan arritu egin naute ikasleek osatutako lanek, eta hau, noski, teknologiek eskaintzenn dizkien baliabideek errazten dutelarik, tresna bikainak. Hona hemen ikasgelaren argazki bat: 

Ikasleekin hitz egiteko aukera ere izan dugu, hauen inpresioak eta iritziak ezagutzearren. Oro har, oso gustuko dute bertan lan egitea, gehienbat, diotenez, gauza asko ikasteko aukerak dituztelako, benetan interesatzen zaizkien gauzak zehazki; haatik aurkezten duten interes handi hura. Gehienbat gaur ikusitako guztiaren artetik edizioan egiten duten lana da gehien harritu nauena. "Imobile" programaren bidez profesionalak izango balira bezala haiek grabatutako telebista saioak editatu egiten dituzte, azkenean lan oso dotore bat sortuaz. Slow motion erabiltzeko aukera ere badaukate, oso interesgarria benetan, eta gustuko duten gauza da hau. Osatu dituzten lan guztiak gordetzeko arestian aipatutako txikiweb- a erabiltzen dute, eta bertan osatu diren lan guztiak eskuragarri ditugu. Hona hemen link- a: http://amaraberri.org/topics/abvirtual/txikiweb/ . Bertan klikatzean orrialdera eramango zaituzte, baina lanen bat ikusi nahi izatekotan eta huran klikatzerakoan erabiltzailea eta pasahitza eskatu dizue; beraz, benetan interesa izanez gero, jarri nirekin kontaktuan eta idatziko dizkizuet inolako arazorik gabe. 

Gaurko post honetan deskribapen nahiko sinplea eta azalekoa egin dizuet, baina lasai hartu, joango naiz honen inguruan informazio gehiago eskaintzen, ezin baita guztia hasiera batean guztia azaldu... Hala ere, argi gera dadila teknologia berriak ikasgela honetan nabariak direla, eta lana asko errazten dutela, haurraren motibazioa sustatuaz, eta gezurra dirudien arren, harreman sozioafektiboak ere asko lantzen dira.

TEKNOLOGIAK IKASGELAN

Honako "post" honetan Amara Berriko neure ikasgela barnean ikasleek teknologiei ematen dien erabilpenaren inguruan hitz egingo dizuet, hauen egunerokotasunean egon ohi diren zenbait programen izenak aipatuaz.

Teknologiak geure eguneroko bizitzan protagonismo handia du egun, zer egin genezake gurea bezalakoa den sistema edo gizarte batean hauek gabe? Noraino iristen da kondizionamendu hau? Bakoitzak hausnartzeko galderak izango lirateke hauek... Eskolan erabili ohi diren teknologien inguruan arituko naiz hemen, arestian aipatu bezala.

Eskoletara ere hedatu izan dira teknologia berriak, beharrezkoak ikusten baitugu. Eta, zein eskola hoberik Amara Berri baino... Nahiz eta lehenengo zikloan aritu, non normalean hauen erabilpenak urriak izaten diren, honen inguruko gauza dexente ikusteko aukera izan dut praktikaldietako 3 aste hauetan. Esan beharra daukat, ikasgela guztietan pare bat ordenagailu dituztela, ikasleentzat eskuragarri, lanak egiteko, oro har, eta normala denez, asignatura guztietan erabili ohi dituzte, binaka gehienetan. Gehien arritu ninduten gauzak bi izan ziren; alde batetik, matematikekin zerikusia duen programa baten erabilpena horretarako zuzendua dagoen ikasgelatxo batean, eta bestetik, talde bakoitzak, ostiral guztietan egiten duten "telebista saioa".

Matematikako irakasleari programa horrekiko nuen interesa helarazi eta honen inguruko informazioa eta zenbait baliabide eskaini zizkidan, geure etorkizunean horrelako programekin lan egin beharko dugula ziolako. Programa edo "software" honen izena "Smart Notebook" da eta arbel digital baten bidez erabiltzen da (ikusi argazkia). Bideo honek programa honen erabilpen egoki batera bultzatzen gaitu (tutoriala):

Benetan oso eraginkorra iruditu zitzaidan, eta ikasleek oso ondo erantzun zuten honen aurrean, gogotsu. Hona hemen aurreko eguneko argazki batzuk:

                                                                                                    

 Arbel digitalaren gaiari bultzada bat eman nahi badiozu, hemen dugu aukera bat: (klikatuz gero orrialdera eramango zaituzte)

- Baliabideak:  https://sites.google.com/site/pdihurbilpena/baliabideak

-Matematikarako: http://exchange.smarttech.com/search.html?subject=Mathematics

Hau alde batera utziaz, arritu nauen beste gauza bat "telebista saioa" -rena izan zen, oso interesgarria eta aberasgarria benetan. Klase bakoitzeko 6-7 ikasle "hedabideak" izeneko ikasgela batean sartu eta bertan bakoitza paper edo funtzio bat du, non normalean hirugarren zikloko bi ikasle aritzen diren grabazio eta editazio kontuetan. Zuzenean bi aldiz ikusteko aukera izan dut, eta ikasleek poz nahiz gogo handiz bizitzen dute hau. Aurreko ostiralean ikasgelatik telebistan zuzenean ikusteko aukera izan genuen, alboko klaseko ikasleen saioa. Hona hemen momentu horretako argazki bat. 

IRAKASLEAREN (NAHIZ PRAKTIKARIAREN) ERAGINA IKASLEENGAN, BITXIKERI MODUAN

Kaixo denoi!

Aurreko asteko ostiralean, aurretik neure tutorearekin hitz egin nuela, Magisteritzako lehenengo urtean osatutako herbario bat eraman nuen ikasleei erakutsi eta aurkezteko asmoz; izan ere, astean zehar, hostoen inguruan solasten zutela ikusi nuen, eta aukera bikaina zelakoan erabaki hau hartu nuen. Esperientzia polita izan zen oso; irakasleak askatasun osoa eman zidan honen aurkezpena egiteko, eta gehienbat azaleko behaketa bat egitea erabaki nuen, baita haurrei hostoak ikutzeko aukera eskainiaz, beti ere gozotasun edota leuntasun punttu batekin, ez puskatzearren.

Ikasleak oso pozik eta gogotsu ikusi nituen hasieratik, interes handia erakutsiaz gaiaren inguruan. Behaketaren esparru ezberdinak landu eta haietaz aritu ginen mintzatzen; hala nola, hostoen forma, koloreak, luzera, zabalera, tamainak...

Hain handia izan zen ikasle hauen interesa gaiarekiko, zein atzo bertan, ikasle batek, herbario antzeko bat ekarri zuen etxetik egina, poster batean itsatsita, benetan bikaina!

Egia esan, satisfakzioa oso handia izan zen ikaslearen lana ikustean, azkenfinean nik egindako lan eta aurkezpen batek motibatu diolako haren herbarioa egitera. Teknologien erabilpena bertan nulua izan dela esan beharra dago, eskulan bat bezala kontsideratu genezake; izan ere, teknologiarik gabe ere, oraindik, gauza ederrak egin ditzakegu!

Hurrengo post- ean asignatura bakoitzean erabilitako ordenagailuetako programen izenak aipatutako ditut, eta posible izatekotan, hauen erabileraren iruzkin bat. Hurrengo arte!!

Bukatzeko, esan, praktiketan taldean hitzartutako "proiektua" edota "esperientzia" ezin izango dutela gauzatu; izan ere, lehenengo ziklokoak dira oraindik, teknologietaz oso urrun... Guk egiteko pentsatuta geneukanatik behintzat.

BIGARREN ASTEA (TEKNOLOGIAK)

Joan zaizkigu jada praktikaldietako bi aste, denbora nahikoa zenbait gauzetaz ohartzeko, baita hauek azterketa sakon bat egiteko ere. Azkeneko aste honek teknologiarekin loturiko zenbait bizipen edota esperientzia utzi dizkigu, nahiz eta lehenengo zikloan aritu. Honek benetan harritu egin nau, positiboki noski, txikitatik hauek maneiatzeak ondorio oso eraginkorrak izan ditzazkelako, eta ahare gehiago gertu eta ikusten dugun etorkizun honetan, etorkizun teknologizatu batean. 

Hasteko, esan, ikasle guztiak, nahiz eta txokoetan egin lan, ordenagiluetatik pasatzen direla, zenbait eragiketa, buruketa... osatzeko. Benetan gustuko dute une hori, oro har, ikasleentzako gauza berria baita. Ez dute inondik ere ordenagailua oso ondo maneiatzen, baina hau ez da arazoa, ikasteko baitaude, pixkana- pixkanaka. 

Asteazkenean bertan (urriaren 21) matematikako klasean lehenengo solairuan dagoen gelaxka batera joan ginen, bertan ordenagailu eta pantaia handi bat zeudelarik. Programa baten bidez ( aurrerago hitz egingo dut programa honi buruz, beste sarrera batean) egin genuen lan, eta haurrak oso motibatuak ikusi genituen; benetan geure etorkizuna irakasle moduan horrelako programekin lotuta egongo zela esan zidan irakasleak, adostasun osoa adierazi niolarik, egia baita, hori dirudi behintzat.

Atzo bertan, ostiralean (urriaren 23), telebista saio bat prestatu genuen, hedabideen txokoan, Amando irakaslearen laguntzarekin. Bertan klaseko 7 ikasle agertu ziren, bakoitzak gauza desberdin bat esan behar zuelarik; adibidez, data, eguraldia, albisteren bat, menu-a... beti ere aurkezle batek zuzentzen zuelarik. Grabazioa hirugarren zikloko bi ikaslek egin zuten, jada gauza berriak editatzen, musika jartzen, beste irudi batzuk agertzen... Teknikari bikainak!